Do twarzy ze sztuką, czyli o co chodzi z tymi sukienkami?

Nie znam się na modzie. Nigdy się nią nie interesowałam, choć zachwycają mnie niektóre pomysły, zestawienia kolorów, faktur. Z pewnością jednak od dłuższego czasu fascynuje mnie zabawa sztuką i przenoszenie jej na przedmioty, którymi się otaczamy.

Tak powstał pomysł z filiżankami i kubeczkami, które rozjechały się po świecie unosząc ze sobą pejzaże Gdańska, nostalgię wspomnień o dawnym Sopocie czy plażach naszego dzieciństwa. Dziarski marynarzyk z gdyńskiego kubeczka popłynął już w niejeden rejs. Rozczulają mnie zdjęcia przysyłane przez tych, którzy w różnych dalekich stronach popijają poranną kawę patrząc na gdański żuraw.

Któregoś dnia pomyślałam, że byłoby zabawnie móc przenieść te opowieści na tkaninę, założyć któregoś dnia Gdańsk na siebie, zaszaleć z kolorowymi mufinkami, sprawdzić jak by się tam czuły sikorki z uwagą patrzące na widza z jednego z moich obrazów. Jakby to było gdyby odwrócić myślenie i formę ubrania podporządkować obrazowi?

Wybrałam naturalny, polski jedwab z Milanówka. Pewnie ze względu na sentyment, na czułość dotyku tej fascynującej tkaniny, bardzo wymagającej ale jednocześnie przy swojej delikatności nadspodziewanie trwałej, niepowtarzalnie szlachetnej.

Zdecydowałam się na formę minimalistycznie prostą, luźną, taką która nie wymaga od nas figury modelki. Ten luz wydaje mi się współgrać ze zwiewnością i lekkością materiału.

Tła obrazów na początek dałam jasnoszare aby barwa opowieści została wyraziście wyeksponowana. Szukałam harmonii pomiędzy czystym kolorem obrazu a prostotą formy sukienki.

Powściągliwość, jaką narzuciłam sobie przy sukienkach porzuciłam przy projekcie szala, który pomyślałam jako uzupełnienie lub zupełnie osobny element garderoby. Chodziło o to, aby z rozmachem zarzucić szal z Motławą, stadem sikorek lub czerwonym Zamkiem Królewskim!

W myślach już widzę kolejne wzory i kolory. A może tło dla Gdańska zmieni się w brzoskwiniowe lub jasny fiolet?

Chcę, żeby te sukienki i szale były wyjątkowe, żeby powstało jedynie po kilka, może kilkanaście  numerowanych egzemplarzy z daną opowieścią. W kolejce czekają inne miasta, anioły, wanny i plaże.

Patrzę na zdjęcie pięknej modelki w mojej sukience i uśmiecham się widząc jak przepływa nad jej zgrabnymi kolanami stateczek na Motławie. Może kiedyś, ktoś wzruszy się widząc swoje kochane miasto  niesione przez jakąś kobietę hen daleko za jakimś morzem? Może zarzuci szal ze stadem sikorek i westchnie do jakiegoś szczególnego wspomnienia?

Nie udałoby mi się zrealizować tego pomysłu bez pomocy kogoś, kto dokładnie wie jak po kolei przygotować każdy etap, gdzie pójść, kogo pytać o radę.
Agata Gnaś, jest absolwentką MSKPU, a swoje pierwsze kroki zawodowe stawiała w atelier Macieja Zienia i firmie Deni Cler. Spodobał jej się pomysł i sprawiła, że któregoś dnia ta śliczna dziewczyna stanęła w mojej sukience w profesjonalnym studiu fotografii modowej.

Dziękuję!

Trochę więcej informacji:

Sukienka jest wykonana w 3 rozmiarach: S, M i L. Ma krótkie rękawki i długość do kolan (chyba, że ktoś jest modelką i ma nogi do nieba :))

Szal ma długość 140 cm ale docelowo chciałabym, żeby miał 180 cm lub nawet 2 metry.

Sukienka kosztuje 490 zł, a szal 150 zł.

Mają swoje osobne, autorskie pudełko podobnie jak moja porcelana.

Dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w tej przygodzie:

Modelka -Natalia Sobieska -agencja d'vision

Make-up/włosy-Karolina Korkuć

Buty-Kazar 

Zdjęcia-Kaja Kitliński-petite photography